'Laat je nooit wijsmaken dat je minder bent'
Isabel (30) heeft het soms psychisch moeilijk. Om haar een hart onder de riem te steken, schrijft haar buddy Britt (26) een aangrijpende brief. Buddy’s zijn geen hulpverleners, maar vrijwilligers met wie je eens gezellig kunt afspreken. In het filmpje ontdek je Isabelle haar oprechte reactie op de brief van Britt.
Liefste Isabel,
Zo'n drie jaar geleden begon ons avontuur samen: ik werd jouw buddy dankzij Samana en Buddywerking Vlaanderen. Ik koos er bewust voor om buddy te worden, ik wou mijn steentje bijdragen aan de maatschappij en er zijn voor wie het psychisch moeilijker heeft. Tijdens onze eerste ontmoeting was er meteen een klik. Wat hadden ze ons goed met elkaar gematcht!
We gaven direct aan dat we het volledig zagen zitten om samen op stap te gaan. Vandaag vind ik het nog altijd even fijn om met elkaar te genieten van de kleine dingen waar we allebei van houden: een wandeling, lekker eten, een goede babbel ...
Het enige verschil met die beginperiode is dat je je stilaan meer opent voor mij. En dat kan ik alleen maar als een eer zien. Ook al is een buddy er vooral om plezier mee te maken en je mee naar buiten te trekken, als een match evolueert naar een vertrouwensrelatie is dat mooi meegenomen. Ik vind het fijn dat je weet dat je ook met je gevoelens en twijfels bij mij terechtkunt.
Kwetsbaarheid is er – net zoals mensen – in alle maten en vormen, en dat is oké. Iedereen is kwetsbaar, heeft een zwakke plek, en die houden we vaak het liefst van al verborgen. Wat ik zo bewonder aan jou, is dat jij net jouw kwetsbaarheid durft te laten zien. In mijn ogen is het dat wat een mens sterk maakt.
Sinds ik je buddy ben, probeer ik ook op die manier om te gaan met mijn eigen kwetsbaarheid. Als ik zie hoe jij er keer op keer in slaagt om van je kwetsbaarheid een kracht te maken, dan ben ik altijd weer gemotiveerd om verder te doen.
Ik weet dat jij ook eigenschappen van mij apprecieert. Je stelt het op prijs dat ik niet snel een oordeel vel en mensen in hun waarde laat. Hoe bijzonder is het dat we bij elkaar iets losmaken en van elkaar bijleren.
Je vertelde me eens dat de drempel om naar buiten te gaan minder hoog is geworden voor jou sinds wij met elkaar op stap gaan. Meer nog, je maakte de drempel met de grond gelijk door – toen het coronavirus nog niet dwarslag – helemaal alleen op restaurant te gaan. Eerlijk? Zelfs ik zou alleen op restaurant gaan niet gemakkelijk vinden. Dat jij dat zomaar eventjes doet, benadrukt voor mij nog maar eens hoe sterk je wel bent.
Isabel, ik weet dat jij jezelf vaak niet ziet hoe ik je zie. Daarom wil ik het hier nog eens zwart op wit neerschrijven: jij mag er zijn. Iedereen heeft een eigen karakter en eigen kwetsbaarheden die ons van elkaar onderscheiden, maar ons tegelijk allemaal zo hetzelfde maken. Laat je nooit wijsmaken dat je ook maar een beetje minder bent dan iemand anders. Beloof je me dat?
Het zijn donkere tijden en winterse dagen. Voor veel mensen is deze tijd van het jaar sowieso al wat moeilijk. En nu zeker … Hopelijk mogen de feestdagen toch een klein lichtpuntje betekenen. Ook al moeten we het virtueel of met wat afstand vieren, weet dat ik er voor je zal zijn.
Het is een uitdagende periode, waarin het niet altijd even makkelijk is om af te spreken. Ik ben blij dat we toch al eens een wandeling samen hebben gedaan en elkaar veel berichtjes sturen. Zo voel ik dat onze band sterk blijft, ook al zien we elkaar minder. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer op regelmatige tijdstippen afspreken om te doen wat we graag doen.
Ik hoop dat we nog veel mooie momenten samen mogen beleven. En waar kwetsbaarheid nog steeds een plaats mag hebben!
Veel liefs,
Britt
Ook buddy worden? Of heb je zelf nood aan een buddy?