Klaargestoomd tot monitor met Kazou
Ouders kunnen op hun beide oren slapen. Kazou schakelt opgeleide monitoren in om kinderen en jongeren een onvergetelijke tijd te laten beleven. Kersverse Kazoumonitor Ferre (17) blikt samen met zijn medemoni’s en instructeurs terug op hun monicursus.
Al heel zijn jeugd gaat kandidaatmonitor Ferre Defossez uit Lembeek mee met Kazou. ‘Elf keer in totaal! Zopas zag ik een moni die mij nog begeleid heeft.’
Nu is hij 17 en wordt hij zelf opgeleid tot monitor. ‘Ik heb de Kazoumicrobe van thuis uit meegekregen’, motiveert Ferre die keuze. ‘Mijn ouders zijn allebei animator, ze hebben elkaar leren kennen dankzij Kazou.’
Onderweg raakte Ferre al snel aan de praat met Barthel Verbauwhede (tweede van rechts) en Stijn Verbeeren (tweede van links). ‘Op een paar dagen tijd zijn we heel goede vrienden geworden’, zegt Stijn.
Barthel heeft een heel andere motivatie dan Ferre. ‘Ik ging nog maar drie keer mee op Kazouvakantie. Ik neem deel aan de monicursus om opener te worden. Het is leuk om te leren animeren en te zien hoe plezant die kinderen dat vinden.’
‘Op een week tijd heb ik al heel veel bijgeleerd’, zegt Ferre. ‘Ik dacht dat ik wist hoe ik een spel moest uitleggen, maar ik had er geen idee van waar ik allemaal rekening mee moet houden.’
Stijn beaamt dat. ‘Je leert hoe je moet reageren in elke mogelijke situatie. Als kinderen bijvoorbeeld boos zijn, moet je even wachten voor je met hen gaat praten.’
Oermensen
Straks is hun grote vuurdoop. Tijdens de cursusweek zijn er tegelijk ook gewone Kazouvakanties aan de gang in Massembre. Eerder kregen Stijn, Ferre en Barthel al de kans om een kwartiertje een spel te spelen met de kinderen. Op het einde van de week is het aan hen om een uur lang een spel uit te leggen en de kinderen daarin te begeleiden.
Je kunt deze kinderen nog alles wijsmaken
‘De evaluatie gebeurt niet enkel op basis van vandaag’, weet Barthel. ‘De instructeurs hebben ons de hele week bezig gezien. Toch heb ik wat stress voor het komende uur. Gezonde stress!’
‘Ons thema is oermensen’, zegt Stijn. ‘We hebben rond dat thema zelf een spel uitgedacht. Dat moeten we uitleggen aan kinderen van 8 tot 10 jaar. Ik vind het wel leuk dat die kinderen nog zo jong zijn. Die hebben zoveel fantasie! Je kunt er alles mee doen, hen alles wijsmaken. Behalve dat we al echte moni’s zijn, dat hebben ze snel door (lacht).’
Lastige kinderen
Moni-instructeurs Febe Meskens (28) en Lauranne Harnie (25) begeleiden Ferre en zijn vrienden tijdens de basiscursus. Met twaalf en negen jaar op de teller als monitor weten ze als de beste wat het vrijwilligerswerk inhoudt.
‘Mijn eigen basiscursus vond ik een mega-overweldigende week’, weet Febe nog goed. ‘Alleen al het decor’, vult Lauranne aan. ‘Als kind was alles wel tof ingekleed, maar op monicursus is dat helemaal over the top om moni’s te tonen op welke manieren ze allemaal hun vakanties kunnen aanpakken.’
Zelf pakken ze hun cursus aan door … de lastpak uit te hangen. ‘Aan het begin van de week doen we alsof we lastige kinderen zijn’, zegt Febe. ‘Zo herkennen de cursisten al een aantal moeilijke situaties. Daar hebben ze dan vragen over. Wat moet ik allemaal weten? Hoe reageer ik op die situatie? En hoe leg ik eigenlijk een spel uit? Die vragen proberen we dan te beantwoorden doorheen de week.’
‘Je spreekt vooral uit je eigen ervaring als animator, geeft voorbeelden uit je eigen praktijk’, zegt Lauranne. ‘Daar hebben de cursisten ook het meeste aan. Voor ons geeft het veel voldoening. Want je weet: wat je die jongeren nu aanleert, zullen ze meenemen naar hun eerste vakanties en zo zullen ze verder groeien als moni.’
