Soloreiziger Daniel: 'Weg met die voorgekauwde lijstjes uit je reisgids'

 

Het was niet voor het eerst dat Daniel voet zette op Roemeense bodem. Zijn ouders zijn er geboren en als kind bezocht hij bijna jaarlijks de familie ter plaatse. Later werden die gezinstripjes minder frequent en hij begon het prachtige land te missen. Daarom besloot hij terug te keren.

Verborgen parel

‘Mijn neef en nicht vertelden over een populair Roemeens zomerfestival en de foto’s spraken helemaal tot mijn verbeelding. Ik besefte dat ik het land in feite niet echt kende. Met mijn ouders bleven we meestal in het boerendorp Rubla. Toerisme, daar deden we niet aan mee. Het werd dringend tijd om Roemenië op een andere manier te ontdekken.’

Zo gezegd, zo gedaan. Op een zomerse ochtend sprong Daniel op het vliegtuig richting de levendige hoofdstad. Hij logeerde er bij een van zijn tantes. Enkele dagen later reisde hij alleen verder met de trein. Eindstation? Culturele trekpleister Brasov, de fraaie middeleeuwse stad met Hollywoodiaanse naamletters op de nabijgelegen bergen. En van daaruit met zijn stapschoenen die bergen in. ‘Met de skilift naar boven en terug afdalen langs een godvergeten rotspad, omringd door de uitgestrekte natuur. Puur genieten.’

Planning overboord

Maar zet Daniel nu niet weg als de typische rugzaktoerist die de platgetreden paden verder uitslijt. ‘Plannen, daar houd ik niet van. Je ontdekt veel meer als je niet alles vooraf vastlegt. Natuurlijk wilde ik zeker mijn familie zien, dus bij hen heb ik wel gecheckt of de periode paste. Maar hoelang ik overal zou blijven, dat besliste ik pas op het moment zelf.’

‘Het voordeel is duidelijk, je doet alles hoe en wanneer jij het wilt! Geen rekening houden met iemand die snel snel alles wil afvinken uit zijn reisgids, terwijl jij meer tijd wilt doorbrengen bij de indrukwekkende zoutmijnen waar je per toeval op botste. Je reist op jouw tempo, op jouw voorwaarden.’

Geen drempels

Wat het Daniel net iets makkelijker maakte, is dat hij Roemeens spreekt. ‘Ik hoefde me geen zorgen te maken dat ik lokale inwoners zou kruisen die geen Engels kunnen. Een hostel boeken, vragen naar de aanraders in de streek … Het ging allemaal vanzelf. Voor een eerste solo-ervaring zou ik zeker aanraden om te gaan naar een land waarvan je de taal min of meer beheerst.’

Jezelf vinden

‘Ik merk dat mensen twijfelen om alleen op reis te vertrekken. Als ik heel eerlijk ben, was mijn oorspronkelijk plan om met vrienden te gaan’, bekent Daniel. ‘Maar achteraf bekeken ben ik zo blij dat ik de sprong waagde.’

‘In je eentje kom je als het ware jezelf tegen. Je verlegt grenzen en ontdekt wat jij belangrijk vindt. Tegelijk was het een boost voor mijn zelfvertrouwen. Alsof je aan jezelf bewijst: zie je wel, ik kan dit alleen.’

‘Je zou het misschien niet verwachten, maar ik ben eerder introvert. Misschien net daarom dat soloreizen me wel ligt. Ik kan enorm genieten van stilte en van alleen zijn. Maar ik zoek ook graag verbinding met anderen. Een babbeltje doen met wie je pad kruist is ongelofelijk interessant, het verruimt je perspectief op de wereld.’

Durven en doen

‘Weet je, ieder van ons zit boordevol plannen en verlangens. En toch verzinnen we duizend redenen om iets niet te doen: ik heb te veel verantwoordelijkheden, het lukt niet door mijn job, ik kan mijn partner of kinderen niet alleen laten … Ik ben gestopt met excuses zoeken. Gewoon doen is mijn motto. In het slechtste geval slaat het tegen, maar op zijn minst probeerde je het en hoef je achteraf geen spijt te hebben.’

‘En spijt, dat heb ik zeker niet! Dankzij de prachtige ervaring die ik opdeed in Roemenië, heb ik de smaak te pakken. De volgende solotrip op mijn verlanglijstje? Australië.’