Zo ga je om met huilbaby's
Pas bevallen en klaar om op te stijgen naar je roze wolk. Tot blijkt dat die nieuwe baby flink kan huilen. Je bent zeker niet alleen. Veerle Decorte (53), vroedvrouw en coördinator van expertisecentrum De Kraamvogel, brengt redding.
‘Eerst en vooral houd ik niet van de term huilbaby’s’, wil Decorte kwijt. ‘Er zijn baby’s die veel huilen. Maar dan vereng je de baby tot ene negatieve aspect.’
Volgens de definitie huilt zo’n baby meer dan 3 uur per dag voor meer dan 3 dagen per week gedurende minstens 3 weken. Maar die omschrijving is geen absolute grens, vindt Decorte.
‘Sommige ouders hebben een groot netwerk om op terug te vallen, anderen zijn alleen. Als jij het gevoel hebt dat je baby te veel huilt dan is dat zo, en mag je gerust om hulp vragen.’
Waarom baby’s huilen
Een baby kan huilen om 1.001 redenen: een natte pamper, honger, koude … Dat is normaal voor hun ontwikkeling.'
'Elke baby is ook anders. Sommige baby’s vinden veel prikkels fijn, andere niet. ‘Tranen aan een oorzaak verbinden is dé uitdaging voor elke jonge ouder’, weet Decorte. ‘En vaak ga je de mist in. Dat is normaal.’
‘Baby’s gaan met hun ouders een relatie aan. Net zoals grote mensen willen baby’s ventileren over hun dag. Huilen is daarbij hun manier van communiceren.’
Medische redenen uitsluiten
De gewoonlijke checklist zal niet altijd het gedrag van je baby verklaren. Als die veel huilt en je weet niet waarom, sluit je eerst medisch oorzaken uit. Je baby kan bijvoorbeeld een bepaalde infectie hebben opgelopen, last hebben van reflux of een voedselallergie. Je vroedvrouw, huis- en kinderarts kunnen je daarbij helpen.
Baby’s hebben veel meegemaakt. Ze zijn gemarineerd in de hormonen van hun mama’s
Soms is er geen directe oorzaak of spelen er verschillende factoren mee. ‘Baby’s hebben veel meegemaakt’, zegt Decorte. ‘Ze zijn gemarineerd in de hormonen van hun mama’s. Als zij gestresseerd zijn, zijn die baby’s dat ook. Het duurt een poos om dat te verteren.’
Zoek je dorpsgenoten
‘Je hebt niet alles zelf in de hand. Als ouder ben je niet volkomen verantwoordelijk voor het geluk van je kinderen. Baby’s hebben net zoals wij goede en slechte dagen.'
'En je bent al helemaal niet alleen verantwoordelijk. It takes a village to raise a child. Denk al op voorhand na over je netwerk. Wie zal er voor jullie en je baby zijn? Hoe groter jullie netwerk, hoe meer jullie kunnen uitrusten en opladen. Het huilen zal overgaan. Het doel is dat het voor jullie houdbaar blijft.’
Rust en huidcontact
Die rust is belangrijk voor ouder en kind. ‘Als jij stress hebt, kan je baby dit oppikken en beginnen te huilen,’ waarschuwt Decorte, ‘waardoor jij nog meer stress krijgt en jullie in een vicieuze cirkel belanden. De zorg voor de baby even aan iemand anders overlaten kan helpen om die cirkel te doorbreken.’
Net zoals in het vliegtuig zet je eerst je eigen zuurstofmasker op, voordat je je baby helpt
‘Als je het vliegtuig neemt, zeggen ze je om eerst je eigen zuurstofmasker op te zetten, en dan pas je kind te helpen. Zorg eerst dat je op een natuurlijk ritme ademt, en breng die rust over op je kind.’
Wat ook kan helpen, is huidcontact. Door buik aan buik te liggen met je baby, kan die je aanwezigheid voelen. Ook een babymassage kan voor verbinding zorgen. ‘Probeer daarnaast op het ritme van je baby te leven’, zegt Veerle. ‘Ze hebben geen besef van tijd.’
‘Veel ouders vinden het confronterend om te zeggen dat de zorg voor hun kind niet altijd even vlot lukt. Donkere gedachten komen vaker voor dan je denkt. Je bent niet alleen.'
'Weet dat professionele hulp, zoals je vroedvrouw of kraamhulp, altijd een veilige haven is waar je je verhaal kwijt kunt.’
'Ik voelde me machteloos'
‘Elke keer als we Jonas wilden neerleggen, begon hij te huilen’, herinnert Stina Pauwels (32) zich. ‘Zo’n huilbui duurde gemakkelijk langer dan een halfuur. Alleen lange wandelingen konden helpen. Ik wikkelde Jonas in onze draagdoek en ging naar buiten. Het kon anderhalf uur duren voordat hij rustig was. Ook ’s nachts vroeg hij veel aandacht.’
‘Het is slopend. Niet alleen qua vermoeidheid. Je voelt je machteloos en schuldig. Je ziet dat je kind pijn heeft, maar je kunt er niets aan doen.’
‘In onze vriendengroep waren net 4 mensen bevallen. Hun kinderen waren zo rustig. Ik minimaliseerde ons probleem. Toen ik het voor het zei tegen onze kraamhulp, kon ik weer ademhalen. Zij had hetzelfde meegemaakt.’
‘Toen ik in een huildagboek Jonas’ huilmomenten had aangeduid, bevestigde de kinderarts dat hij veel meer huilde dan normaal. We konden een patroon vaststellen en het bleek om een onzichtbare reflux te gaan. Een gewicht viel van mijn schouders. Niet alleen omdat er oplossingen waren, maar vooral door de erkenning.’
‘Nu ik erop terugkijk, zou ik vaker de hulp inroepen van anderen. Soms vloog ik uit frustratie tegen Jonas uit. Het is beter om dan even de kamer te verlaten en de rust terug te vinden. Neuriën hielp ook om voor mezelf en hem die rust te brengen.’
‘Na 6 maanden was het probleem eindelijk opgelost, maar zelf ging ik wel nog 2 maanden naar de psycholoog om de periode te verwerken. Mijn liefde voor Jonas is er niet minder door geworden.’
