Beatrix: ‘Als jongens mogen dragen waar ze zich goed in voelen, waarom wij dan niet?’
Oorbellen, een kortgeschoren kopje of harige benen onder een rok. Soms is er niet veel nodig om over de tongen te gaan. Vijf jonge mensen vertellen over het belang van jezelf zijn, jezelf uiten via kleding en omgaan met kritiek.
Beatrix Yavuz (15) doet aan wat ze wil. Een broek en een standaard naveltruitje, daar voelt ze zich goed in. Al is niet iedereen fan van haar kledingkeuze maar daar trekt Beatrix zich niks van aan. Dat liet ze in juni ook al weten aan haar toenmalige schooldirecteur toen die een e-mail over de kledingvoorschriften op school naar zijn leerlingen en hun ouders stuurde.
In het bericht van de directeur stond te lezen dat ‘blote buiken en extreem korte shortjes/rokjes niet gepast’ zijn om naar school te komen. Beatrix pende een antwoord neer: ‘Aangezien u in deze e-mail alleen maar de kledingstijl van meisjes bekritiseert, hoop ik ook dat er een andere e-mail volgt over de kledij van jongens,’ schreef ze toen. Haar e-mail werd massaal verspreid op sociale media en betekende het begin van acties over heel Vlaanderen.
De directeur heeft niets te zeggen over mijn kleding
Bloot bovenlijf en onderbroek
‘Jongens dragen vaak losse kledij, alles is compleet bedekt. Maar als het warm is, zitten ze soms in onze klas met hun hemd bijna helemaal open geknoopt, zodat je hun blote bovenlijf ziet. Andere keren zie je hun onderbroek boven hun broek uitkomen. Dat is volgens mij even ongepast als een naveltruitje. De e-mail van onze directeur was alleen aan meisjes gericht, want bij jongens is het minder genormaliseerd om een kort truitje te dragen. Al vind ik dat het wel moet kunnen. Als jongens mogen dragen waar ze zich goed in voelen, waarom wij dan niet?’
Steunbetuigingen en haat
De e-mail van Beatrix leverde steunbetuigingen op vanuit heel Vlaanderen. ‘Dat vond ik heel lief. Mijn leerkracht Frans stond achter mijn initiatief. Ontzettend tof. Aan de andere kant kreeg ik ook haatreacties, maar daar besteedde ik niet veel aandacht aan. Eén jongen haalde er zelfs de zelfmoordcijfers bij. Wat heeft dat nu te maken met kledij?’
Vanaf dit schooljaar gaat Beatrix naar een andere school omdat de richting die ze wil volgen, niet wordt aangeboden op haar vorige. Op haar nieuwe school zijn de kledingvoorschriften niet zo streng. ‘Maar zelfs als ik nog naar mijn vorige school zou gaan, zou ik nog in een naveltruitje toekomen. De directeur heeft niets te zeggen over mijn kleding.’
Bontjas aan de kapstok
Af en toe twijfelt ze toch over de kledingstukken in haar kast. Ook de bontjas die ze net kocht, blijft tijdens de schooluren netjes aan de kapstok thuis hangen. ‘Ik durf hem alleen te dragen buiten de schooluren. Ik ben bang dat de andere studenten me zullen aanstaren als ik met m’n dikke bontjas naar school kom. Onlangs had ik een broek aan die eigenlijk niet echt mijn ding was. Het was een ongemakkelijk gevoel. Alsof iedereen me aankeek en dacht: wat heeft zij aan?’
Als Beatrix wel blij is met haar kledingkeuze, laat kritiek haar koud. ‘Ik deed al wijde broeken aan voor het in de mode was. Toen kreeg ik veel commentaar van andere mensen. Maar ik wou geen nauw aansluitende jeans dragen.’ Of ze daar veel zelfvertrouwen voor nodig heeft? ‘Dat denk ik niet. Met de hoeveelheid zelfvertrouwen die ik heb kun, je ook een andere coole stijl dragen. Het belangrijkste is dat je je goed voelt in wat je aanhebt. Ik kijk op naar influencers met coole kleding. En die het ook allemaal durven te dragen.’
Beatrix koopt haar kleren met het budget dat ze van haar ouders krijgt. ‘Soms zeggen ze er iets op als we op het punt staan te vertrekken. Onlangs vroeg mijn moeder nog of ik niet beter een andere T-shirt zou aandoen voor mijn nieuwe job.’ Tevergeefs. Beatrix vertrok in haar vertrouwde crop top.
Zit je met iets? Praat erover met Tele-Onthaal. Gratis en anoniem via 106 of de website.