Uniek beroep: Marleen Poppe maakt beren
Als kind had ze zelf nooit beren. Wel een pop, maar daar had ze eigenlijk niks mee. En toch ontpopte Marleen Poppe (72) zich tot een echte berenmaker ...
Op zoek naar creativiteit
Marleen: ‘Een pop is voor mij kil en koel, een beer straalt aaibaarheid uit. En dan heb je zo’n achternaam (lacht). Als kind had ik zelf nooit een beer. En ook voor mijn twee zonen heb ik nooit een beer gekocht.’
Als kind had ik zelf nooit een beer
‘Mijn jongens waren niet zo knuffelachtig, ze hielden meer van autootjes. Het is pas toen we in onze bakkerij ook met doopsuiker begonnen dat ik voor de beren ben gevallen. Ik zocht in die tijd iets creatiefs om mee bezig te zijn, en dan kon ik de beren ineens presenteren bij de doopsuiker.’
Beren met karakter
‘De bakkerij is niet meer, de beren bleven. Ik ruilde alles in om professioneel beren te gaan maken. Wat ooit begon met een hobbypakket om een knuffelbeer te maken, groeide uit tot mijn beroep. Berenatelier Duimelotje is mijn passie. Die passie geef ik ook graag door. Mensen kunnen bij mij terecht voor afgewerkte exemplaren, maar ook voor doe-het-zelfpakketten om beren te maken.’
‘De beer Duimelotje was de eerste karakterbeer die ik ooit creëerde. Een karakterbeer is veel meer dan een knuffelbeer. Het hoofdje, de armen en de benen kunnen bewegen. Ik werk met stoffen van mohair, houten scharnieren, glazen ogen en vulling van houtwol. Elk detail moet perfect zijn, waardoor ik al snel een week aan één beer bezig ben. Elke beer krijgt een naam en mijn man Luc graveert die in een houten naamlabel.’
Langzaam loslaten
‘Ik maak geen beren om er alleen maar geld voor in de plaats te krijgen. Zo werkt het niet. Ik sta op en ga slapen met beren, het is mijn leven. Ik leg een stukje van mijn gevoel in elke beer. In opdracht werk ik niet, dat vind ik niet plezant dus dat doe ik bewust niet. Ik volg mijn buikgevoel, en dat levert elke keer een unieke beer op. Ik won zelfs prijzen op professionele berenbeurzen.’
Als een beer verkocht wordt, doet dat ook een beetje pijn
‘Als een beer verkocht wordt, doet dat ook een beetje pijn. Ik heb altijd nog wat tijd nodig vooraleer ik er afstand van kan nemen. Mijn man stopt de beren in een doos voor verzending, want ik vind dat te moeilijk (lacht). Ooit heb ik op een berenbeurs zelfs een creatie onder tafel gestoken omdat ik het nog niet aankon om die te verkopen. Ik had die beer pas gemaakt en wou ‘m nog wat bijhouden (lacht).’
‘Op een bepaald moment ben ik klaar om los te laten. Als klanten dan blij zijn met hun beer, maakt me dat zielsgelukkig. Ze belanden in alle uithoeken van de wereld. Vooral verzamelaars zijn fan.’
Geluk en troost van een oma
‘Een oma die berenmaker is, dat vinden mijn kleinkinderen fascinerend. Ik heb er vijf en toen ze nog jonge wijsneuskes waren, hielpen ze mee namen voor de beren zoeken en waren ze vaak in het atelier. Ik maakte voor elk van hen een beer. Nu ze tieners en twintigers zijn vragen ze nog: Meemsie, welke beer heb je onlangs gemaakt?’
‘Weet je, een teddybeer is geluk en troost in een wollig pakketje op maat. Dat is een spreuk die ik ooit las en soms bij een bestelling steek. En zo is het maar net.’
