Verhaal

De 4 levenslessen van basketbalster Emma Meesseman

De Ieperse Emma Meesseman speelt basket in het Russische Jekaterinenburg en het Amerikaanse Washington. Met haar ploeg de Washington Mystics werd ze kampioen in de belangrijkste basketbalcompetitie ter wereld én ze werd verkozen tot de beste speelster van de wedstrijd. Ze deelt haar 4 levenslessen met Leef.

Tekst:  Stephanie Lemmens
Beeld:  Lieven Van Assche
Leestijd:  1 minuut
27/01/2020
Emma Meesseman
01

Vertrouw op jezelf en op je lichaam

‘Ik draag al van jongs af aan een hoorapparaat. Toen ik net basket begon te spelen in Amerika, was dat heel groot nieuws. Plots was ik een rolmodel voor kinderen. Maar ik heb dat nooit als een nadeel gezien, integendeel, het maakt mij net scherper. Als de coach op het veld roept, hoort niemand van het team dat goed in een volle zaal. Maar ik weet wat hij zegt, omdat ik zijn lippen zie bewegen.'

'Je beperkingen doen niets af aan wie je bent. Je kent je lichaam het beste. Je weet zelf wat je het meeste nodig hebt en wat je in welke situatie moet doen.’

02

Probeer elke tegenslag als een motivatie te zien

‘Ik probeer niet te lang na te denken over een tegenslag, al zeker omdat daar vaak geen tijd voor is. Ooit heb ik met mijn team een match verloren tegen een team dat laatste stond. Dat had niet mogen gebeuren. En toen ik een enkelblessure had, voelde dat als het einde van de wereld. Maar dat moet je allemaal kunnen relativeren.'

'Het kan altijd erger. Ja, je mag effe slechtgezind zijn en die teleurstelling toelaten, maar daarna moet je verder. Want na elk verlies komt een nieuwe overwinning, daar geloof ik echt in.’

03

Jaag je dromen na in kleine stappen

‘Het is mijn droom om me met de Belgian Cats, het nationaal basketbalteam, te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Tokio. Vroeger had ik dat nooit durven denken. Het is een lange en moeilijke weg geweest. Elke dag probeerde ik beter te worden. En nu is het moment daar.'

'Doe graag wat je doet, dat is zo cruciaal. En stel realistische doelen.’

04

Koester je vrienden en familie

‘Ik woon in Ieper, maar het grootste deel van mijn tijd breng ik door bij basketbalteams in Rusland en Amerika. De laatste keer was ik meer dan 1,5 jaar non-stop van huis. De heimwee die ik daardoor voel is soms best lastig.'

'Het is belangrijk om een goed contact met je dichtste vrienden en familie te onderhouden. Zij steunen je no matter what, ook als het eens minder goed gaat. Dat moet je koesteren.’