‘Hier voelen we ons veilig’
‘Terechtkomen op een onbekende, verre plek, dat voelt aan alsof je plots blind wordt en alles op de tast moet doen.’ Enkele jaren geleden vluchtte Nirouz (33) met haar man en hun dochtertje van vier naar België. Het Syrische gezin kwam hier aan met lege handen en een verscheurd gevoel. Maar vandaag is alles anders. Of hoe een noodzakelijke levenswending toch tot gewoon geluk kan leiden.
‘Dat eerste jaar in België woonden we in een asielcentrum', vertelt Nirouz. 'Onze familie was niet bij ons en we verstonden geen woord Nederlands. Er zijn toen veel tranen gevloeid. Onze levens waren totaal veranderd. Nee, je thuisland ontvluchten doe je niet voor het plezier.’
Met boot en vrachtwagen
‘De politieke situatie in Syrië was voor mijn man - en dus ook ons - niet meer veilig. We zijn gevlucht via de klassieke weg: eerst de boot op, dan met de vrachtwagen tot hier. Onze oudste dochter was toen vier jaar, zij herinnert zich de tocht gelukkig niet. Maandenlang was ze de kluts kwijt. Ze huilde elke ochtend omdat ze hier niet naar de kleuterschool wilde.’
Mijn dochter wil ook in het weekend naar school
‘Maar vandaag is alles anders. Het gaat goed met ons. Mijn man werkt voor AA Gent, hij onderhoudt er de speelvelden. We hebben dus een inkomen en een woning, en onze kinderen - ondertussen zijn het er vier - gaan hier naar school. We wonen in het centrum van Deinze op een appartement, maar er is een recreatiedomein vlakbij. De kinderen krijgen dus genoeg buitenlucht.’
‘En mijn oudste dochter? Die vraagt tegenwoordig waarom de scholen niet open zijn op zaterdag en zondag, want ze mist haar vrienden in het weekend.’
Muziek in de keuken
‘Wij vieren feestdagen op dezelfde manier als andere Belgen. Eitjes verstoppen met Pasen, Sinterklaas verwelkomen in december. Feesten betekent ook voor ons gezellig bij elkaar zijn, elkaar cadeautjes geven, samen een fijne tijd beleven.’ ‘En lekker eten! In de keuken ben ik op mijn allerbest. Ik kook zowel Belgische als Syrische gerechten. En dan een muziekje erbij: zalig. Als ik kon, zou ik een hele dag naar muziek luisteren. Syrische muziek als ik mag kiezen, maar de kinderen willen wat afwisseling. Zij hebben het meer voor de Engelstalige liedjes.’
‘Met de hand gesneden frietjes vinden mijn kinderen het allerlekkerst. Ze beweren dat ze geen Syrisch eten lusten maar als ik lahmacun, een soort van Syrische pizza, of een typisch eenpansgerecht klaarmaak, dan vragen ze altijd om meer.’
‘Helemaal leuk wordt het als we vrienden op bezoek krijgen, dan koken we allemaal samen. Het doet deugd om even in de eigen taal met elkaar te babbelen. Dat doet terugdenken aan thuis: echt ontspannen dus.’
Moeder kan alles
‘Ik kan me intussen goed uit de slag trekken in het Nederlands. Tijdens de taallessen leerde ik bovendien heel wat fijne mensen kennen. We hebben nog steeds contact met elkaar. Zo’n sociaal netwerk helpt om me hier thuis te doen voelen. Maar mijn familie blijf ik natuurlijk erg missen.’
‘Waar ik naar uitkijk? Ons jongste kind gaat vanaf september naar school. Ik wil dan graag aan het werk, maakt niet uit wat. Ik wil alles doen. En ik kán alles: als moeder van vier kinderen moet dat wel (lacht).’