Hoe gaat het écht met Mips Meyntjens .?.
‘Hoe gaat het?’ is geëvolueerd van een vraag naar een beleefde begroeting. Je krijgt niet altijd een antwoord. Alleen door écht te vragen hoe het met iemand gaat, kom je het te weten. We stelden de vraag aan de M/V/X in de straat. Hoe gaat het bijvoorbeeld met Mips Meyntjens (66) .?.
De flierefluiterweek
‘Ik voel me fantastisch. Ik zeg het met enige schroom, maar voor mij persoonlijk zijn de lockdowns een gift. Ik ben van nature een workaholic, deze periode dwong me te vertragen en daardoor is er een soort rust over me gekomen. Ik ben van moeten naar mogen gegaan. En van doen naar zijn.’
Ik stel mezelf geregeld in vraag: wie ben ik nù en wat wil ik nù
‘Nu ik weet wat rust met me doet, heb ik de flierefluiterweek in het leven geroepen. Eén week per maand gun ik mezelf om te doen wat ik wil. Een citytrip als het weer kan, en voorlopig een weekje zee in het appartement van vrienden.’
‘Ik werkte het merendeel van mijn carrière als procesbegeleider binnen de social profit, ik leerde leidinggevenden omgaan met veranderingen. Daarna werd ik loopbaanbegeleider, wat ik nu nog halftijds doe want ik ben met gedeeltelijk pensioen. Samen met mensen op zoek gaan naar hun bezieling is echt mijn passie.’
Nu denk ik: Mips, zijt eens dankbaar voor uw lichaam
Drie lijstjes
‘Ook mezelf stel ik geregeld in vraag: wie ben ik nù en wat wil ik nù? Ik maak dan een overzicht van kleine dingen die me gelukkig maken. Zoals mijn eenjarige planten in mijn tuin proberen jaren te laten leven (lacht).’
‘Het klinkt onnozel, maar als je jezelf toelaat te zien welke kleine gelukjes je hebt, ben je vertrokken. Stel daarnaast de vraag wat je nooit meer zou doen en som de grote en kleine zaken waarnaar je verlangt op. Als je die drie lijstjes naast elkaar legt, ben je heel wat wijzer.’
Hoger met die bermuda
‘Mijn derde jeugd is intussen aangebroken. Door artrose ben ik twee nieuwe knieën rijker. Daar had ik het in het begin moeilijk mee. Het zijn de eerste tekenen van ouder worden en loslaten. Het was een proces om te aanvaarden en ook om me niet te schamen voor de littekens.’
‘Elk jaar mocht mijn bermuda weer iets hoger. Nu denk ik: Mips, zijt eens blij en dankbaar voor uw lichaam. Intussen ben ik goed op dreef. In september heb ik nog de Refugee Walk van veertig kilometer gestapt.’
Altijd op zoek naar een Picasso
‘Ik ben een eeuwige student. Ik ben op mijn 59ste nog aan een bachelor Plastische Opvoeding begonnen en zit op de kunstacademie. Als kind al zat dat creatieve in mij, maar geld voor hobby’s was er toen niet. Het is altijd een diep verlangen gebleven, en nu doe ik het.’
‘Ik geef ook vrijwillig crea-ateliers. Ooit aan anderstalige kinderen in armoede, nu in de gevangenis van Brugge. Ik denk altijd: wie gaat er anders zien dat daar een Picasso tussen zit? Ik haal graag uit mensen wat erin zit en wil ze alle kansen geven.’
