'Ik ben blij dat ik eindelijk weer op de planken sta, nu ja, zit'
Perfect imperfect? Taalfanaat Ans Janssens (28) belandde op haar veertiende in een rolstoel door een fietsongeval en schittert nu op het toneel in een inclusief theaterstuk. ‘Ik ben blij dat ik eindelijk weer op de planken sta, nu ja, zit.'
Ans vertelt honderduit hoe ze elke week geniet van de toneelrepetities. ‘We vormen een heel diverse groep mensen: met en zonder beperking, jong en oud. Het is opvallend hoe we elk ons eigen verhaal meedragen.’ Ans vermeed tot voor kort om op een podium te staan, hoewel ze altijd dol was op taal en theater.
Voet bij stuk gepassioneerd
‘In de lagere school was ik altijd degene die de toneeltjes maakte op vrijdag en samen met mijn broer en zus zorgden we elk jaar voor een kersttoneel. In het vierde leerjaar startte ik als hobby met drama, voordracht en welsprekendheid. Daar voerde ik toneelsketches op en droeg poëzie en teksten voor die ik al dan niet zelf had bedacht’, vertelt Ans.
Op haar veertiende belandde ze in een rolstoel door een fietsongeval. ‘Dat jaar moest ik binnen mijn hobby een richting kiezen. Ik koos voor welsprekendheid omdat je niet gemakkelijk stukken vindt met personages in een rolstoel en podiumoptredens net als kostuumwissels moeilijk zouden zijn’, gaat Ans verder.
Je vindt niet gemakkelijk stukken met personages in een rolstoel
Voor haar eindexamen repertoirestudie bracht Ans een eigen stuk over de pijnlijke stiltes in wachtkamers van dokters. ‘Toen ik op het podium stond en luid applaus kreeg, voelde ik: dit is het.'
'Ik haal er plezier uit om mensen met mijn stukken te doen lachen. Als ik het publiek ook laat nadenken over een diepere boodschap, ben ik het gelukkigst’, vertelt Ans met een fonkel in haar ogen.
Bangelijk theaterstuk
Toen ze vorige zomer mensen zochten voor een inclusief theaterstuk, greep Ans haar kans. ‘Dat er zowel mensen met en zonder handicap aan meedoen, is een verrijking’, zegt Ans. De regisseurs vertrekken vanuit hun eigen ideeën, stukken tekst, lichamelijke mogelijkheden en verwerken die in het script. 'Daardoor overstijgt het heel wat theaterstukken’, aldus Ans.
‘Een ander meisje in een rolstoel kan bijvoorbeeld haar vingers niet bewegen maar wel haar polsen. Spreken is ook niet gemakkelijk voor haar. Toen de regisseurs vroegen om haar gevoel te uiten, schreeuwde ze: mijn polsen … mijn vingers … maken ruzie! Op dat moment gaat er zo’n kracht door de zaal. Ik vind het een eer om van dit stuk en deze groep deel uit te maken’, zegt Ans overtuigd.
Mijn personage rijmt met mijn persoon
Ans speelt in het stuk Zandzoekers een combinatie van Medusa, de vrouw met haar slangenkoppen uit de Griekse mythologie, een slang en een paling.
‘Ik vind het leuk dat mijn personage sluw en mysterieus is. Het is even wennen aan de poëtische en moeilijke zinnen in rijm die mijn personage karakteriseren, maar ik vind het een leuke uitdaging', geeft Ans aan.
Ook het vertrouwen in de groep is groot. 'Als je in een rolstoel zit, raken mensen je niet vaak aan. Als we oefenen in de zaal en rondwandelen, zal iemand mij automatisch vastpakken en voortduwen. Die connectie vind ik heel leuk. Ik kijk al uit naar de première in juni bij Fameus!’
