‘Ik zeg vaak goedendag en krijg altijd een goedendag terug’
Ze zijn steeds zeldzamer. Maar af en toe kun je ze nog in het straatbeeld spotten, vooral op mooie zomerse dagen. De bankjeszitters. Even de rush van het dagelijks leven doorbreken en buiten naar de wereld kijken. Ook Laurent Van Dorpe (75) uit Landegem vind je soms terug op het bankje voor zijn huis.
Ik zal altijd mijn hand eens opsteken
‘Het bankje voor ons huis heeft er altijd gestaan, maar werd regelmatig vervangen door een ander, want houten bankjes zijn gevoelig voor zon en regen. Het huidige bankje staat er al meer dan 10 jaar. Het zal iets sterker zijn dan de rest (lacht). ’s Avonds als het goed weer is, zit ik daar graag met mijn vrouw. Ik geniet van het buiten zijn, al zoek ik nu sneller de schaduw op.’
Gezellige babbels
‘Er is veel passage in de straat. Tijdens de coronaperiode kwamen er opvallend meer wandelaars met hun hond. Ik zeg heel vaak goedendag en krijg altijd een goedendag terug. Het was iets moeilijker om de mensen te herkennen met de mondmaskers maar ik zal altijd mijn hand eens opsteken. Als ik mijn onkruid wied in de voortuin, ben ik gauw aan de praat met de mensen die passeren. Dan stop ik even en vraag ik hoe het met de kinderen en kleinkinderen is.’
Nieuwe passanten
‘Dit is mijn ouderlijk huis. Het huis waar ik geboren ben en waar ik nog altijd woon. Nu ben ik een van de oudsten uit de straat. Vroeger woonden er meer familieleden in de straat, maar nu woont hier enkel nog mijn jongste zus met haar man. Intussen is er heel wat veranderd en zijn er nieuwe wijken bijgekomen. De jongere generatie ken ik minder goed en dat zijn heel vluchtige contacten maar over het algemeen weten de mensen hier wel wie ik ben.’
Ben of ken jij ook een enthousiaste bankjeszitter in een van de uithoeken in Vlaanderen? Zin om dat verhaal met Leef te delen? Reageer dan als de bliksem via persdienst@cm.be.