Jorrit werd gepest: 'Ik was de ideale prooi'
Zijn hele jeugd lang was Jorrit Ferket (25) het mikpunt van extreme pesterijen. Maar het laatste wat hij wil, is neergezet worden als slachtoffer van pesten. ‘Geloof het of niet: ik ben hier sterker uitgekomen.’
Nog zó klein
Pesters kiezen meestal een ‘makkelijk’ slachtoffer voor hun pesterijen. Dat zien we ook in de getuigenissen van Olivia en Valentine.
Iemand die introvert is, wordt er snel uitgepikt.
Jorrit vindt het herkenbaar. ‘Iemand die introvert is, zal er sneller uitgepikt worden dan iemand die op zijn strepen staat. Ik heb geen grote mond, ik ben eerder bedachtzaam. Ik bleek dus de ideale prooi. Ik ben dan wel meer dan twee meter lang, op de ergste momenten voelde ik me nog zó klein.'
'Het was een rottige tijd waarin ik me helemaal terugtrok. Het pesten gebeurde op weg naar school en op school zelf. Daar gaf ik dus zo weinig mogelijk prijs van mezelf.’
Groepsgevoel en gezichtsverlies
Wat velen zich afvragen als ze pestverhalen lezen, is hoe het zo lang kon aanslepen. Volgens Jorrit speelt het groepsgevoel alvast een belangrijke rol.
‘Pesten blijft alleen lang duren als anderen er in mee gaan. Ze hoeven zelfs niet mee te pesten, het gedogen is al genoeg. De pester voelt zich gesteund en staat sterker in zijn schoenen.’
‘Vaak zet een school - goedbedoeld - een groepsgesprek op poten. Maar dat kan het groepsgevoel nog versterken’, denkt Jorrit. ‘De pester wil geen gezichtsverlies lijden en zwijgt. Waarop de anderen dat ook maar doen: zo blijven ze zelf buiten schot. En de cirkel is weer rond.’
Pesten als overlevingsstrategie
Daarom denkt Jorrit dat het beter is om te kijken naar wat er speelt bij degene die pest. ‘Er zijn natuurlijk altijd ettertjes die ’s ochtends opstaan, in de spiegel kijken en denken: wie zal ik vandaag eens te grazen nemen? Maar zo zijn er niet veel. Meestal spelen er persoonlijke drama’s mee.’
Zo hadden de pesters van Jorrit het niet makkelijk op school, of er was geen warme thuis voor hen. Of ze waren zelf het slachtoffer geweest van pesten en wilden dat geen tweede keer meemaken, zoals in het verhaal van Valentine en Olivia. ‘En dan is pesten een overlevingsstrategie’, zegt Jorrit. ‘Eentje die goed werkt zolang niemand ingrijpt.’
Pesten blijft alleen duren als anderen er in meegaan.
Een 'sorry' maakt alvast iets goed
Toen Valentine besefte wat ze had gedaan, bood ze haar slachtoffer excuses aan. Ook Olivia betuigt spijt in haar verhaal, al durfde ze dat nooit rechtstreeks te doen. Is sorry zeggen helend voor een slachtoffer? ‘Het neemt de feiten niet weg maar het maakt zeker iets goed’, bevestigt Jorrit. ‘En het geeft de mogelijkheid om een periode af te sluiten.’
Dat gebeurde gelukkig ook bij Jorrit. Hij ging aan de slag met zijn verleden en maakte een film over pesten. Hij wilde daar andere slachtoffers een rol in geven. Ik wilde zo hun zelfvertrouwen boosten, ze moesten weten dat ze wél iets waard zijn.
Naar aanleiding van de film kreeg Jorrit talloze berichtjes van zijn pesters. ‘Ze hebben me zeker deugd gedaan, met een van hen ben ik zelfs een pint gaan drinken’, lacht hij. ‘Die hele periode ligt achter mij. Ik weet nu dat pesten gewoon een schreeuw om aandacht is. Maar wel eentje die slachtoffers maakt’, besluit hij.