Turelure - Op het dak van de wereld
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen.
Brussel, vrijdag 5 november 2021, 08.15 uur
De warmte van de dons glijdt zachtjes van mijn huid. Met een verse kop koffie probeer ik de slaap en de ochtendkou te verdrijven. Boven een lappendeken van roestrood gekleurde daken weerkaatst de zon in de zitjes van het reuzenrad en de gouden koepel van het Justitiepaleis.
Als vanzelf glijdt mijn blik naar de halve maan in het raamlandschap. Hij is ook al wakker. De oude man. Zijn kalende kruin en licht gebogen rug verraden dat er een heel leven op hem rust. In mijn verbeelding draagt hij zachte sloffen in ruitjesmotief.
Sinds ik hier woon, nu zo’n twee jaar, breek ik me het hoofd over de geheimzinnige vellen papier die op zijn raam plakken. Om de zoveel dagen hangen ze in een andere volgorde. Een ingewikkeld wiskundig vraagstuk dat hij maar niet kan oplossen? Een groots meesterwerk in wording?
Hij beweegt in voorzichtige tred. Dichtbij genoeg om het vel rond zijn billen en de witte stof van zijn onderbroek losjes te zien wiebelen. Veraf genoeg om hem nooit op straat te herkennen. Een vertrouwde aanwezigheid in de wirwar van levens die deze straten verbinden.
Zou hij ook willen dat de tijd nog voor heel even stilstond? Heeft hij, net als ik, iemand om een koffie mee te drinken en de dag mee te beginnen? Kijkt hij soms ook naar buiten, voorbij het papier, naar de perzikroze stad die ontwaakt?
Ziet hij mij?
Het licht gaat uit. Zijn silhouet verdwijnt in de schaduwen.
Tot morgen, compagnon van het ochtendgloren.
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.