Turelure - Vanavond is het feest
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen.
Als ik een slok van mijn verse gemberthee neem, besef ik dat dit het laatste tienuurtje van het jaar is. Ik kijk door het keukenraam en heb zicht op drie rijhuisjes. Ik vraag me af welk van de drie eenzaam in de donkere nacht zal achterblijven. Wie van de buren viert de jaarwisseling bij familie of vrienden? Staat er al een boodschappentas klaar waar de pakjes in zitten die daarnet nog onder de kerstboom lagen? Waar is de zetel aan de kant geschoven om plaats te maken voor een extra tafel? En waar staat de schuimwijn al koud?
Loopt er vanavond weer een opgetutte moeder op haar hoogste hakken en een schaal met het voorgerecht in haar handen naar de auto? Ze heeft voor de laatste avond van het jaar haar mooiste jurk uit de kast getrokken. In haar kielzog een man in kostuum, in de ene hand de autosleutels en een tas vol cadeaus. Zijn andere gevuld met een kinderhand. Een meisje in een schattig glitterjurkje probeert zijn tempo bij te houden met kleine snelle pasjes. En een jongentje met zo’n lief strikje huppelt erachteraan.
Ik beeld me in hoe het prachtige gezin zich in de auto nestelt. Mama rilt even want haar feestjurk is niet bestand tegen de kou. ‘Heb jij die tas met de pyjama’s van de kinderen meegenomen?’, vraagt ze als ze de straat uitrijden. ‘Had jij die niet in de auto gezet?’ Hij vraagt het wel, maar papa slaat al rechtsaf om blokje om te rijden.
Toen ik het kleine meisje was, wachtte ik vanaf het begin van de kerstvakantie vol ongeduld op oudjaar. Ik keek ernaar uit om mijn lievelingsrokje aan te trekken en om in mama’s geïmproviseerde kappersstoel te zitten. Gepakt en gezakt vertrokken we naar grootvader om daar met de hele familie de jaarwisseling te vieren. Ik speelde talloze gezelschapspelletjes met mijn nichten en neven. Na het aftellen en de drie kussen van de nonkels met prikkelbaarden vertrokken de oudste nichten en neven naar de fuif in het lokale jeugdhuis. Ik trok samen met de andere kleintjes mijn pyjama aan die papa na z’n blokje om in de auto heeft geladen.
Mijn tas gemberthee is ondertussen leeg en ik zit nog steeds naar buiten te staren. Bij ons thuis staat de schuimwijn al koud, de zetels worden vanmiddag aan de kant geschoven. En mijn favoriete rok ligt klaar.
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.