Turelure - Uitkijken naar de kleinkinderen
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we tweewekelijks mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen. Lezer Herman uit Leuven is een van hen.
Het raam naast de buitendeur gunt me – turend tussen de regendruppels – een zicht op de parkeerstrook aan de overzijde van de drukke straat.
De oudste dochter en twee kleinzonen komen ontbijten. Opa en ona (met de n van nona, doch de eerste n is gesneuveld, wat het keuzevoorrecht is van het oudste kleinkind) staan klaar om de twee schatten, verzorgingstas, speelgoed en loopfietsjes naar binnen te verhuizen en hun mama welkom te heten. Ona zal zich transformeren tot pannenkoekenbakker, knuffelaar, trooster, verzorger en inspirator. Voor opa wacht de rol van imitator, paard en ingenieur-aannemer van spoorwegbanen en -bruggen die je eerder in een Alpenland verwacht.
Intussen staat veertig kilometer verder mijn moeder eveneens op uitkijk aan haar raam. Een van haar kleinkinderen komt op bezoek. Haar kleinzoon zal met de fiets de afstand van zijn woonplaats naar haar serviceflat overbruggen en legt de voorspelling van Sabine en Frank aangaande wind en regen naast zich neer.
Mijn moeder kijkt letterlijk en figuurlijk uit naar zijn bezoek. Staand achter haar rollator met de blik gericht op het verkeer, tot de moedige fietser de hoek om komt gereden en de slechte luim van de weergoden veilig heeft getrotseerd. Na het bezoek wacht hem de weg terug, met de wind in de rug, opgewarmde spieren en een warm hart. In tegenstelling tot vroeger heeft oma geen pannenkoeken voor hem gebakken, maar ze heeft wel zijn honger naar verhalen over vroeger gestild.
Een week later bezoek ik mijn moeder, ze heeft niet aan het raam op de uitkijk gestaan. Mijn statuut van zoon kan het niet afleggen tegen het charisma van een van haar kleinkinderen, plaag ik haar. Met een warm hart vertel ik haar over het bezoek van mijn eigen kleinzonen. Haar ogen twinkelen als ze de visite van de dappere fietser verhaalt. Wanneer ik een glas wijn en een (te groot) aantal koekjes later vertrek en op de beregende parking gehaast de beschutting van mijn auto opzoek, staat ze aan het raam op de uitkijk en zwaait.
Beiden kijken we uit naar het volgend bezoek van kind of kleinkind(eren), met een verwachtingsvolle blik aan het raam. Weer of geen weer, altijd welkom … wij zorgen voor de pannenkoeken.
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.