Turelure - Mijn huis is als een frikandel
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen.
Zowat het spannendste moment in mijn leven? Ik deed een bod op een stel ramen en de dure bakstenen daarrond. Mijn wallen waren even groot als de financiële put die ik zou creëren. Hoe kon ik het halen van tien andere enthousiaste (toekomstige) Gentenaren? Tes gien avanse, dacht ik onterecht. Want ik trok het lot uit de loterij! En hoop bijgevolg op de zes winnende getallen bij de volgende trekking.
Na jarenlang co-housen is het tijd om de bananendozen boven te halen en mij vijf kilometer verder te nestelen. Niet ver weg, wel verdergaan. Van een Friends-huishouden naar … Dertigers?
Samenwonen met je lief, hoe spannend is dat? Levert een Ikea-uitstapje ons straks dezelfde koppeldiscussies op als die waar we mee lachten toen wij daar verstoppertje speelden? Is het echt waar dat mannen de zwaartekracht van de grond naast de wasmand als sterker ervaren? Is het beter om borden op de vaatwasser te stapelen dan erin of komt de opruimfee niet overal?
Ik kijk ernaar uit om samen een schaamteloze hoeveelheid pindakaas soldaat te maken, samen te fietsen en te lopen en ook records te breken op het kampioenschap zetelhangen. Al zal ik waarschijnlijk kort na het startschot op weinig charmante wijze in slaap dommelen.
Telt dat tegenwoordig ook als energie besparen?
Of noemen we dat een duurzame relatie?
Dat is waar ik over fantaseer als ik nieuwsgierig en zonder gêne naar mijn toekomstige keuken tuur vanop de stoep. Doorheen de jungle aan planten bewonder ik de authentieke tegels mét patroontje en de houten vloer die al een stevig, maar goed leven achter de rug heeft. Zou ik die planten kunnen adopteren? Zou er op die vloer ooit een golden retriever of een pluizig konijn trippelen? En wat als we per ongeluk ooit frietvet morsen?
Veel vraagtekens, maar een ding is zeker: dit huis is voor mij als een frikandel. Ik kijk ernaar uit om het samen speciaal te maken.
Plots besef ik dat de afdruk van mijn gezicht in de ruit staat. Ik heb mijn eerste stempel op dit huis gedrukt. Ik spring best op mijn fiets voor de buren de politie bellen. Of de eigenaars, omdat er schade is aan de zonnepanelen. Ging ik weer te hard uit mijn dak?
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.
