Turelure - Hallo straat met het gouden randje
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen.
Een spiegelbeeld kijkt me aan in het raam. Mijn eigen spiegelbeeld. Ik kijk even. Sta stil. Ik keek nog nooit zo bewust naar mijn reflectie in het raam. Een bizar, maar rustgevend gevoel.
Achter mijn raam, een glinsterende zon achter een zilvergrijze wolk, deels verscholen achter het dak van het huis aan de overkant van de straat. Een wolk met een gouden randje.
Mijn spiegelbeeld, de zon, de wolk. Enkel wij. Onder ons gaat het leven in de smalle straat zijn gangetje. Ik kan het amper zien. Ik zie de taferelen vooral als reflecties in de ramen van het huis aan de overkant.
Mijn raam als spiegel van mezelf.
Het huis als spiegel van mijn straat.
Als het zonnetje terug komt piepen worden de beelden scherper. Kleurrijker.
De man met de straatveger, de slenterende tieners, de vrouw op de elektrische step, de buurvrouw die het voetpad opveegt, de buurman die met zijn hond in de deuropening alles gadeslaat.
Mijn straat die ik amper zie. Die vooral leeft in reflecties. Zo gewoon, maar tegelijk zo uniek. Een spiegel op de wereld, door mijn venster, via een blik op mezelf.
Ik zou hier uren kunnen verliezen. Stiekem glurend naar wat zich onder mij afspeelt. Wie is wie? Wie hoort bij wie? Wie zei wat tegen wie? Wat gebeurde er toen? Reflecties vertellen verhalen, ik kan ze ontcijferen.
Straks wordt het tijd om weer af te dalen. Voorbij het spiegelbeeld, de echte wereld in daar beneden.
Hallo buurman met de hond. Hallo buurvrouw op de stoep. Hallo straat met het gouden randje.
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.