Uit het oog, nooit uit het hart
‘We hebben het weer laat gemaakt hé, dit weekend?’, is het eerste wat de druk babbelende Nele De Meulenaere (41) en Siska Demeulenaere (41) zeggen. Geen zussen, wel dikke vriendinnen, al stond hun vriendschap twintig jaar op pauze.
Het gebeurt wel eens dat je iemand uit het oog verliest. Omdat je een andere studierichting kiest, een relatie of kinderen krijgt. Dat was niet anders bij Siska (rechts op de foto) en Nele. Tot Siska zich vier jaar geleden registreerde op Facebook om de foto’s van het Kazou-kamp van haar zoon te bekijken. ‘Ik typte enkele namen van vroeger in de zoekbalk en mijn ogen lichtten al snel op.’ Nele herinnert zich nog hoe blij ze was met het vriendschapsverzoek en berichtje van Siska. ‘We begonnen al snel over en weer te sturen.’
‘Ons weerzien voelde als een blind date’
24 op 24 samen
Siska en Nele zaten in het vierde middelbaar samen op internaat in de sportschool in Meulebeke. ‘We sliepen met vier meisjes op een kamer, maar met Siska had ik de beste klik’, vertelt Nele alsof het gisteren was. ‘We zaten in dezelfde klas, aten, poetsten en sliepen samen’, gaat Siska verder. ‘Al glipte Nele vaak de kamer uit. Ze deed altijd wat niet mocht. Ik zat in de volleybalploeg voor de sport. Nele deed dat om buiten de muren van het internaat te zijn en iets te kunnen drinken. Typisch haar (lacht).’
Bij de gedachte aan het ochtendritueel - een appél zoals in het leger om hun uniform en schoenen te controleren - maken de dames spontaan dezelfde beweging en breken in een lachsalvo uit. Maar als Nele vertelt hoe belangrijk hun vriendschap was, klinkt ze serieuzer. ‘We hadden geen gsm, er was veel minder contact met de buitenwereld. We hadden enkel elkaar. Op die leeftijd ben je zo onzeker. Dan ben je blij dat je bij elkaar terecht kunt.’
Blind date
Nele ging het jaar daarop naar een andere school, dichter bij huis. Ze schreven elkaar brieven. Maar dat verwaterde toen ze beiden een relatie kregen, verder studeerden en nieuwe vrienden maakten. ‘En toch blijf je aan elkaar denken’, zegt Siska.
‘Na twintig jaar nog eens afspreken voelde als een blind date’, geeft Nele toe. Bloednerveus spraken ze af op de Grote Markt in Kortrijk. ‘Je vraagt je af of het nog gaat klikken, of je een hand of een zoen moet geven, maar we hebben elkaar gewoon meteen vastgepakt’, vertelt Siska honderduit. ‘We gingen iets drinken en bleven maar kletsen en lachen. Dus koppelden we er nog een etentje aan.’
Het was meteen weer als vanouds. ‘Nele is nog steeds de felste en ik meer de bravere’, beweert Siska. ‘We hebben zoveel gelijkenissen’, gaat Nele verder. ‘We vertelden allebei over onze ambitieuze man die ver van huis werkt en hoe we nog steeds graag sporten. Die avond kozen we allebei ons lievelingsgerecht, steak tartaar.’
Duel padel
De volgende keer spraken ze samen met de partners af. ‘Neles man schrok ervan hoe goed ik Nele ken. Hoewel we maar een jaar samenleefden, weet ik blijkbaar veel dat anderen niet weten, zoals hoe ze ’s ochtends haar koffies nodig heeft om wakker te worden’, zegt Siska. Het klikte goed tussen de mannen. Op het volgende afspraakje brachten ze elk hun twee kinderen mee.
‘Dat speelse van jou herken ik ook in je dochter’, haalt Siska aan. ‘We doen meestal iets leuks zoals wandelen, naar zee gaan of bowlen. Volgend weekend gaan de mannen samen fietsen en spelen wij padel. Dan komt het competitieve boven en smijten we ons helemaal’, lacht Nele.
Rusthuis gezocht
Siska’s zoon treedt in haar voetsporen en zit nu op hetzelfde internaat. ‘Ik hoop dat hij er dezelfde vriendschappen aan overhoudt.’ En over twintig jaar? ‘We gaan zeker samen oud worden’, zegt Siska. ‘Nu nog samen een rusthuis zoeken’, lacht Nele.