Waarom je kind risicovol mag spelen
Wanneer kinderen voluit spelen, klimmen of springen, zijn de oei's en ai's van volwassenen vaak niet te tellen. Niet in het gezin van Sarah en Bart, waar ze net zoeken naar meer uitdagende spelvormen voor hun kinderen. Helena Sienaert, onderzoeker aan de Arteveldehogeschool, juicht dit toe en belicht de voordelen van risicovol spelen.
Vooral zoontje Marlow (9) gaf al snel aan dat het voor hem best wat avontuurlijker en spannender mag. 'Marlow beklimt alles wat hij ziet: het dak van het speelhuisje, muurtjes langs de weg, bomen. Als hij niet in de tuin aan het ravotten is, dan bekijkt hij filmpjes van freerunners. Dat zijn jongens en meisjes die op straat acrobatische stunts uithalen. Meer dan eens gebeurt het dat deze filmpjes inspirerend werken en dat mijn tuinmeubelen prompt tot hoogteparcours worden gebombardeerd (lacht).'
Risico's opzoeken
Bart en Sarah wisten dus heel goed waarmee ze hun zoon blij konden maken toen ze een maand geleden de eerste klimgrepen in huis haalden. Onderzoekster Helena Sienaert bevestigt dat dit een goede aanpak is: 'Kinderen zoeken situaties op die net iets moeilijker zijn dan wat ze aankunnen.'
Helena: 'Nog te vaak onderbreken opvoeders die leerkansen, omdat ze die te gevaarlijk vinden. Nochtans worden kinderen beter in het omgaan met risico’s als ze er vaker mee worden geconfronteerd. Met ons RePLAY-onderzoek helpen we ouders te ontdekken welke vormen van risicovol spelen hun kind spontaan opzoekt.’
Ondertussen is de klimmuur een feit en wordt ook de tuin netjes in twee gedeeld door een kabel met daaraan ringen en touwen, waardoor de kinderen in ware ninjastijl de overtocht kunnen maken.
We belanden heus niet elke week op de spoed
Spel in handen van het kind
Sarah: 'Ik vind het belangrijk dat ze zelf kunnen aangeven wat ze wel of niet durven. Meestal schatten ze dat zeer goed in. Als het in mijn ogen toch gevaarlijk wordt, ga ik de dialoog aan. Zou je dat wel doen? Lijkt het je niet gemakkelijker op die manier? Voor wie zich afvraagt of we wekelijks op de spoed belanden: dat is zeker niet het geval (lacht).
'Ik geniet ervan om mijn kinderen op die manier bezig te zien.’ Marlow vult aan: ‘Mijn opa niet hoor, die vindt die gevaarlijke spelletjes maar niets. Zelfs op slechts een meter hoogte wil hij mij al een handje geven.’
Ook dat is normaal volgens Helena: ‘Sommige opvoeders hebben schrik om het kind volledig los te laten. Toch doe je er goed aan om je handen in je zakken te lijmen als er geen acuut gevaar dreigt. Tel tot tien en laat het spel in handen van je kind. Zo ervaart het wat het zelf durft en kan.’
