Elke mantelzorger verdient een pauze

Save as favorite

“Ik heb zelf vier jaar een stuk mantelzorg opgenomen voor mijn moeder. Ik deelde die taak met mijn oudere zus waardoor we elkaar konden aflossen en de ander even op adem kon komen. Maar zelfs dat was zwaar. Had ik toen maar geweten dat Oppas aan huis bestond!”

Na de dood van zijn moeder wist Bart meteen dat hij graag vrijwilligerswerk wilde doen in een zorgende rol. Eerst was hij actief in een rust- en verzorgingstehuis, maar hij vond pas echt zijn draai als vrijwilliger bij de dienst Oppas aan huis. “Je hebt hier meer mogelijkheden tot intens contact en er is meer tijd voor persoonlijke aandacht en zorg”, legt Bart uit.

De taken van een oppasvrijwilliger zijn divers en hangen uiteraard af van de mogelijkheden die er nog zijn. In het geval van Bart is het vooral aanwezig zijn, heel veel luisteren en de mantelzorger maximaal ondersteunen door allerlei praktische taken op te nemen. Bart: “Ik heb de voorbije jaren al vaak gemerkt dat oudere mensen het er moeilijk mee hebben om zo afhankelijk te zijn. Ik probeer daarom respect te hebben voor wat ze nog wel kunnen en hen niet te betuttelen. Dat vind ik heel belangrijk.”

Bart heeft intussen een aantal vaste oppasadressen. Maar toch is elke opdracht anders. “De mensen voor wie ik de zorg opneem zijn anders, maar ook de mantelzorgers uiteraard. Wat voor de ene werkt, werkt niet noodzakelijk voor de andere. Zo bieden wij toch een beetje maatwerk. Ik zou alleszins niet meer zonder dit engagement willen. Het heeft mijn leven rijker gemaakt, dat sowieso.”