'Zieke kinderen troosten'

Sibylle is al meer dan tien jaar thuisoppasser bij zieke kinderen. Ze weet als de beste hoe ze zieke kindjes op hun gemak stelt. ‘Voor ik vertrek, kijk ik altijd na hoe oud het kindje is. Dan neem ik speciaal een zak vol knutselgerief en speelgoed mee voor die leeftijd.’    

Als mama en papa naar het werk vertrekken, is het afscheid soms moeilijk. Dan vloeien er al eens traantjes. ‘Gelukkig duurt dat nooit lang. Ik neem de kinderen vast en sus hen. We gaan samen aan het raam staan en zwaaien de ouders uit. Daarna haal ik mijn speelgoed boven en is het ijs snel gebroken.’ 

Sofie (37) herinnert zich de eerste keer dat haar zoon Alex (nu 5) bij Sibylle bleef nog goed. ‘Het voelt raar om je kind achter te laten bij iemand die je niet kent. Maar als je dan ’s avonds thuis komt en merkt dat hij een fijne tijd had, ben je gerust’, vertelt ze. 

De meeste kinderen willen het liefst de hele dag spelen. Maar dat lukt niet altijd. ‘Als kindjes hoge koorts hebben, liggen ze vooral in de zetel of in bed.’ Ook dan blijft Sibylle in de buurt. ‘Ik breng regelmatig een glaasje water of lees voor uit een boek. Dan horen ze mijn stem en dat troost hen.’ 

Op voorhand maakt Sibylle duidelijke afspraken met de ouders. Wanneer eten de kinderen? Welke medicatie moeten ze krijgen? ‘Ik probeer zoveel mogelijk het normale ritme van het kind te volgen. Als ze een specifiek slaapritueel hebben, met een slaapliedje bijvoorbeeld, dan probeer ik het op dezelfde manier aan te pakken.’ 

Sofie en haar man werken voltijds en kunnen geen beroep doen op grootouders. ‘Zonder een thuisoppas zoals Sibylle weet ik niet hoe we het zouden klaarspelen.’ Het doet Sibylle deugd dat ze hen kan helpen. ‘Soms vragen ouders speciaal naar mij, dat is leuk om te horen’, besluit ze.